¡Nos mudamos! Visitá nuestro nuevo sitio

sábado, 31 de marzo de 2012

ANTONIO JOSÉ AZEVEDO "ZEGO"


El Perro Verde internacional
"QUIERO QUE EL FUTSAL TENGA UN LADO SOCIAL, NO QUE SEA UN NEGOCIO"
Dirigió en más de 15 países. Llegó a jugar incluso en Uruguay. Es considerado uno de los padres del salonismo a nivel mundial. Lo encontramos en Brasil, y no dejamos pasar la oportunidad para conversar de todo un poco. Con ustedes el Maestro Zego.


- ¿Qué tarea está desarrollando específicamente en estos momentos en Rio do Sul?

He llegado hace semanas y vine a ayudar a Ciro que es el entrenador del equipo en la parte técnica, en la parte de fundamentación del equipo. Llegué de Japón hace un mes prácticamente, pasé por Sao Pablo, y luego vine aquí a Rio do Sul.

- ¿Vuelve a Japón luego de esta competencia?

Futuramente sí. Pero ahora como tengo a mis padres un poco con problemas de salud, prefiero por el momento quedarme acá. Pero luego, en un futuro, tengo ganas de volver a trabajar allá. Estaba en una escuelita pequeña, pero recibí la invitación de un equipo que iba a debutar en la División de Honor, en la máxima categoría. Quedamos de confirmar eso tal vez para más adelante.

- ¿Cómo vio a Bella Vista dentro de lo que fue el nivel general del Torneo?

Yo esperaba que el equipo uruguayo tuviera alguna dificultad por el hecho de que es un equipo amateur, y porque el futbol sala en Uruguay todavía tiene mucho que ver con el amateurismo. Entonces es más difícil cuando no se puede entrenar todos los días. Pero cuando el equipo uruguayo jugó contra equipos de trabajo más o menos idéntico, los superó. Hizo una buena participación en la otra fase, a pesar de no ganar ningún partido. A medida que jugaba los partidos mejoraba, jugaba con más calidad. Yo espero que sigan teniendo ese intercambio. Viniendo y llevando equipos brasileños para allá. Eso va a ayudar el nivel, tanto de ellos como nuestros también.

- ¿Cómo vio que se aplicaron los equipos a una cancha donde no estaban las medidas máximas y qué piensa de la dificultad que tenemos en Sudamérica para conseguir gimnasios con dimensiones oficiales?

Realmente el problema fue FIFA. Quienes estipularon tamaños de cancha, hicieron algunas alteraciones, olvidándose que – yo recorrí Europa, Sudamérica - la mayoría de los coliseos son de tamaño pequeño. Antiguamente el reglamento dejaba jugar en menores dimensiones porque el área era más chica, el portero no avanzaba. A medida que se colocaron dos jugadores más en la cancha, y aumentó el área de 4 mts para 6, y también el tamaño del balón, el juego quedó con mucho choque para las canchas pequeñas. Esto solo permite jugar bien en canchas de 20 x 40, pero son solo el 25% de los coliseos del mundo. Los demás tienen que inventar espacio. Inventar técnica y tratar de que ese juego sea bonito.

- ¿En qué años estuvo en Uruguay y como se dio su llegada al país?

Yo jugaba en la selección Brasileña y tuve contactos con Figueroa y con Muniz. Me invitaron a jugar un Torneo allá con Banco República, y al mismo tiempo, ayudando en la formación de un equipo juvenil nacional. Estuve unos cuarenta días y algunas veces más, solo que con bastante espacio en el tiempo. Luego cuando murió Figueroa se perdió un poquito el contacto, yo también tuve que viajar para afuera, salir de Brasil. Sobre todo porque no me agradó el hecho de que entráramos en FIFA. Eso me desilusionó un poco con los dirigentes brasileños. Yo fui una de las personas que se manifestaron y luego hubo una especie de persecución conmigo, por eso tuve que salir de Brasil. Después cuando vi que las cosas no tenían arreglo, tuve que decidirme, o seguir con el juego dentro de FIFA, o parar. Sigo pensando y hablando lo mismo, quiero tener mis propios dirigentes, mis propios directivos, de mi propio deporte. Y quiero que el deporte tenga un lado social, no sea un negocio. Que pueda haber niños en Rusia, en Colombia o en Marruecos, jugando en cualquier cancha, y eso solo es posible con nuestros dirigentes. Mejores o peores, pero gente de mi deporte.

- ¿Qué recuerda de esos dos años en Uruguay?

Rolando Muniz, Bafico.. luego un zurdito muy habilidoso… (piensa largo) no recuerdo el nombre ahora. Aquel equipo de Banco República que fue campeón nacional. En Peñarol tenía bastantes amigos. Pasaron muchos años, de repente en unas horas me acordaré mejor, je.

- Usted inventó la salida 4-0, algo que quedó en la historia. ¿Cómo le surgió esa creación y como lo ha acompañado en su historia?

En el año ’83 inicialmente comencé a jugar con una formación de cuatro hombres sin pivot adelante. Entonces la idea era tener cuatro jugadores bien rápidos, y que yo pudiera tener bastante posesión de balón. Mi equipo no era tan fuerte individualmente como algunos equipos de la época. El objetivo era, cuando jugara contra equipos más fuertes, tener el máximo tiempo posible el balón para tener más posibilidad de ganar. Entonces jugamos de esta forma, con mucho movimiento. Era muy difícil, ya era difícil en aquella época, y fui perfeccionando eso. Para una cancha de 20 x 40 vino muy bien. Lo importante es decir que cuando el balón pasa la mitad, todo es posible. Yo doy libertad total. Podemos colocar un pivot, dos pivots. Lo importante es conseguir traspasar la mitad. Ahí damos libertad a los jugadores a crear. Individualmente o colectivamente también.

- ¿En qué equipo lo implementó primero?

Yo tenía un equipo en Matto Grosso y uno en Santos. Los dos equipos fueron campeones de sus provincias. Luego en el Nacional fuimos quintos en Brasil. Pero la gente brasileña no dio mucha atención a eso. Fue en España realmente cuando fui allá, que la gente, miró, vio la diferencia, anotó y eso se multiplicó.

- ¿Mira futsal internacional de Sudamérica actualmente? ¿Cómo ve a la Selección Brasileña?

Yo en estos últimos años veo a Brasil muy dependiente del individualismo. No desarrolló mucho el juego colectivo. Era una fuerza también antiguamente. Tanto que España hoy, es un equipo al que Brasil tiene mucha dificultad en ganarle. Es un equipo que siempre es compacto, defendiendo y cuando se proyectan al ataque. Sin excesos de individualismo, sin estrellismo. Utilizando el individualismo en los momentos justos. Es por eso que está superando a Brasil en los últimos años. Brasil consiguió ser campeón Mundial pero por penales. En cuanto a los demás países veo un crecimiento, en algunos más rápido, como Paraguay. Argentina ha crecido, Uruguay.. pero lentamente. No veo un crecimiento capaz de decir, aspiran a una cosa a nivel mundial.
Tal vez sea por ese aspecto de que es muy amateur todo. Están jugando contra gente muy profesional. En el momento que puedan haber quizás dos o tres clubes capaces de mantener cierto profesionalismo, el nivel va a mejora ciertamente, tanto de los que lo logren, como de los otros. Cuando uno va para adelante, carga consigo más gente para adelante y todo es mejor.

- Hablábamos de España, que son los últimos que han dado una avanzada al aspecto táctico en el juego ¿Cuánto más vamos a esperar para que se de no una revolución, pero al menos una innovación táctica importante en el fútbol sala?

Yo tengo muchas ganas de utilizar más al portero. Pasa que el miedo paraliza. Lo importante es entrenar al golero como jugador. Hoy en día tiene que entrenar al menos veinte, treinta minutos como jugador. De repente un movimiento, la pelota está girando, y aparece el portero sorpresivamente. Cuando roba un balón adelantarse. Tocar hacia delante para que se proyecte cuando el equipo recupera. Claro que tiene que tener pases de calidad individual. Ahora.. si tu quieres ser campeón, tienes que ser osado. Porque la gente respeta mucho mi trayectoria, porque conseguimos ser campeones con equipos que eran modestos, pero que eran osados. Y cuando lo iban a presionar procuraba salir jugando, no pegarle para arriba. Ese aspecto del portero que puede ser mucho más aprovechado. Aquí en Brasil veo a porteros de calidad que no son aprovechados, son ordenados a quedarse allí y pocas veces subir. En ese aspecto España siempre está procurando evolucionar.
Tenemos que formar entrenadores de base hoy. Que no mecanicen demasiado, pero que den aportes a los chicos. Que agreguen detalles técnicos que estimulen a pensar, a crear. Cuando se da un movimiento hay que dar las opciones. ¿Cómo el adversario va a reaccionar? El entrenador no tiene que decir quien va a pasar, como, y quien tiene patear. No. Es el adversario el que determina eso. Hay que generar visión de juego, que es algo que hoy en día, en la mayoría de los casos no veo que los entrenadores lo hagan.

3 comentarios:

  1. Excelente nota a un personaje reconocido del fútbol sala a nivel mundial.
    Felicitaciones Diego!!!

    ResponderEliminar
  2. Me adhiero al comentario de Diego!! Disfruté de su inteligencia jugando en partidos que arbitré durante su estadía en Mdeo.

    ResponderEliminar
  3. Thanks for sharing, nice post! Post really provice useful information!

    FadoExpress là một trong những top công ty chuyển phát nhanh quốc tế hàng đầu chuyên vận chuyển, chuyển phát nhanh siêu tốc đi khắp thế giới, nổi bật là dịch vụ gửi hàng đi đài loan và dịch vụ gửi hàng đi canada uy tín, giá rẻ

    ResponderEliminar

Bienvenidos al sitio más visitado del futsal uruguayo.
Welcome to web site more visited of futsal to Uruguay.
Bemvindo ao sitio mais visitado do futsal do Uruguai.